Maandagmorgen. De vierde cliënt in de stoel en nog drieëndertig te gaan deze week. De straat wordt opengebroken en dat geeft een herrie vanjewelste. De radio 2 arbeidsvitaminen boksen tegen het gejank van een slijpmachine op. Al die bedrijvigheid voor de deur heeft wel wat gezelligs, vinden mevrouw van S. en ik. En dan ineens, pats boem, is het stil. Niet alleen op straat maar ook in de praktijkruimte.

Hé, mijn motor is er spontaan mee opgehouden. Oeps, de tl-verlichting en de loeplamp doen het ook niet meer. Op straat verandert het vrolijke geklets van de bouwvakkers in vloeken en schreeuwen. Geen stroom meer. Er zit niets anders op dan de eeltlocaties handmatig met een vijl af te werken. De computer staat er hulpeloos bij. Digitaal een nieuwe afspraak maken gaat niet lukken. “Ik bel u nog wel, mevrouw van S.”

Na haar vertrek leg ik alle gebruikte instrumenten in de ultrasoon en druk gedachteloos op de knop. O, nee…. Maar even op straat vragen wat er loos is. Ai! De elektriciteitskabel blijkt geraakt bij de graafwerkzaamheden. Wat nu gedaan? De voeten van de zes cliënten van vanmiddag voor zover mogelijk handmatig doen of alle klanten afbellen? Mijnheer G. krijgt een rolberoerte als hij vandaag niet van zijn pijnlijke likdoorns verlost wordt. Met het mes kom ik een heel eind. Maar kan ik wel verantwoord werken zonder fatsoenlijk licht op de voeten?

Een ferme klop op de deur maakt een einde aan mijn wikken en wegen. Een medewerker van de waterleidingmaatschappij meldt, dat de waterleiding ook geraakt is. Het water wordt per direct afgesloten en het zal zeker twee dagen duren voordat het hele zaakje gerepareerd is. Geen water en geen stroom, daar ben ik mooi klaar mee!Pas bij dit soort calamiteiten beseffen we hoe vanzelfsprekend we het vinden, dat het water altijd braaf op ons commando uit de kraan rolt en de elektriciteit met één gedachteloze druk op de knop uit het net stroomt. Daar denken we helemaal niet over na. Water en stroom zijn basisvoorzieningen, die zijn er gewoon. Pas als ze uitvallen, blijken ze het fundament onder onze hele onderneming te zijn. Zonder water en stroom beginnen we niets. Dan ervaren we hoe afhankelijk we zijn van deze vanzelfsprekendheden.

Ik heb geen keus en bel de middagcliënten per, gelukkig vanmorgen opgeladen, mobiele telefoon af. Ik kan nu wel tegen de stroom op gaan roeien maar dat ik zonder deze elementaire voorzieningen zwaar onder de maat zou scoren staat voor mij als een paal boven water.

Bernadet