Op een zonnige middag in juli gaat de praktijkbel. Ik zie een onbekend gezicht voor de camera en daarom loop ik naar de praktijkingang. Er staat een ietwat oudere heer voor de deur. Hij stelt zich voor als Hendrik Z. uit G…

“Ik ben hier samen met mijn echtgenote op vakantie en nou heb ik een keen aan de linker hiel van de voet. U zult het niet geloven maar dat steekt tot in de bal van de voet”, zegt hij, met een van pijn vertrokken gezicht. “Doet u ook kenen? Wij wandelen graag, ziet u. “Dat gaat nu niet. Kunt u er asjeblieft wat aan doen? Onze hele vakantie dreigt in de soep te lopen.”
Natuurlijk wil ik hem graag helpen. Het is gewoonweg balen als een pijnlijk voetprobleem je plezierreisje vergalt. Dus hoe druk ik het ook heb, ik maak altijd tijd voor vakantiegangers. Ik heb ze wel eens vaker in de stoel. Maar tot nu toe meldden ze zich altijd telefonisch of via de website, nooit eerder belde een toerist plompverloren aan.
Maar oei, ik heb nog nooit van kenen gehoord, laat staan dat ik kan inschatten of ik deze meneer daar vanaf kan afhelpen. Ik kan me niet heugen dat ze ooit ter sprake kwamen tijdens de les. Uit onzekerheid draai ik een beetje om de hete brei heen en zeg, dat ik vanmiddag om half vier wel even tijd heb om naar zijn voet te kijken.
Vlak voor zijn komst google ik het woord keen en lees dat het een Oudnederlands woord is en onder andere kloof betekent. Aha, nu valt het kwartje!

Klokke half vier tref ik inderdaad een gapende open kloof voor mijn neus. Onder de bal van dezelfde voet zit een fikse likdoorn. Nu weet ik zeker dat ik wat voor deze meneer kan betekenen. IJverig verwijder ik de likdoorn. Ik snijd de dikke eeltlaag van beide kloofranden en vul de ruimte met klovenzalf. Daarna leg ik beide probleemplekken drukvrij met Fleecyweb, dat ik fixeer met een stretchpleister.
Zodra mijn vakantieklant weer op beide benen staat, voelt hij het hemelsbrede verschil en slaakt een diepe zucht van verlichting. Zijn dag kan niet meer stuk, dat is duidelijk. “Fijn dat u geen pijn meer voelt, maar ik denk niet dat het verstandig is om op deze voet hele wandelingen te maken”, legde ik hem uit. “U kunt hier in de buurt ook prachtig fietsen”. Meneer gaat meteen overstag en besluit vandaag nog elektrische rijwielen te huren. Hij bedankt me omstandig en vertrekt met een grote tube klovenzalf en een voorraadje al in model geknipte Fleecyweb in de rugzak.

Diezelfde avond pikken lief en ik nog een terrasje in het centrum. “Zij heeft vanmiddag mijn vakantie gered”, joelt plotseling een meneer vanaf een ander tafeltje, terwijl hij breed grijnzend in mijn richting wijst. Met een blos op de wangen hef ik het koele glas rosé in zijn richting.

Bernadet