Het is maandag dertien juli. Ik heb ‘volle bak’ vandaag. Het ‘Agreekment’ dat er vandaag eindelijk kwam, is hét item van de dag. Cliënten houden er allemaal zo hun eigengereide mening op na. Sommigen tonen compassie. Anderen mopperen dat die Grieken luie nietsnutten zijn. Zowat allemaal willen ze weten wat ik er nou van vind? Door ervaring wijs geworden praat ik subtiel om mijn mening heen. Verhitte discussies hebben immers geen zin. Straks schiet ik nog uit met het mes.

En het is al heet genoeg in de praktijk. De airco is namelijk stuk. Wat een gemis is dat tijdens tropische dagen. Het euvel oplossen blijkt minder eenvoudig dan gedacht. Het bedrijf waar ik mijn koele kikker een paar jaar geleden kocht, is inmiddels failliet. Via internet vond ik gelukkig een ander eenmansbedrijfje in koeltechnieken. Ene Aad kwam meteen eventjes kijken. Het euvel zat in de buitenunit die aan de achtergevel van ons huis hangt. Aad liet er geen gras over groeien. Terwijl ik koffie inschonk, schreef hij zijn gepeperde offerte. Twee dagen later zou hij het klusje klaren. Jippie! Precies op tijd vóór de aangekondigde hittegolf.

Helaas. Op de afgesproken dag belde Aad al vroeg op. Hij kwam toch maar niet. Het probleem was de hanghoogte van de buitenunit. In verband met zijn hoogtevrees durfde hij de ladder niet meer op, bekende hij. Aad had er niet van geslapen. Een aircoman met hoogtevrees? Dat lijkt me zo ongeveer vergelijkbaar met een pedicure die niet durft te snijden.

Enfin, we willen natuurlijk geen ongelukken. Ik moest op zoek naar een andere monteur, die het hoofd beter koel kon houden en wél zes meter boven de grond zou durven werken. Het werd een moeizame zoektocht. Sommige bedrijven zeiden botweg dat ze geen belangstelling voor zo’n miniklusje hadden. Anderen haalden hun neus op voor het merk van mijn airco. Weer anderen reageerden niet eens op mijn voicemail- en e-mailberichten. Het lijkt erop, dat het wel weer goed gaat met de economie in Nederland.

Uiteindelijk wist ik dan toch door te dringen tot de wachtlijst van koelinstallatiebedrijf numero tig. Het duurt nog minimaal drie weken voordat ze komen beoordelen of ze het klusje willen klaren. Dan is de zomer al voor de helft voorbij maar het is niet anders.
Tijdens de hittegolf is het afzien geblazen. Ik probeer de cliënten en mijzelf met ventilatoren zoveel mogelijk koelte toe te wuiven. Desondanks drijf ik zowat van mijn werkstoel af. Na gedane arbeid kun je me opdweilen.

Maar vergeleken met mijn Griekse collega’s wil ik niet klagen. Zij moeten waarschijnlijk onder letterlijk en figuurlijk veel hetere omstandigheden werken. Als ze nog werk hebben! Want nu de Grieken zo moeten bezuinigen en momenteel slechts € 240,- per week kunnen pinnen, zullen ze een professionele voetverzorging al gauw aan de olijftakken hangen. Onder die omstandigheden het pedicurehoofd boven water houden vraagt om een flink portie meer hittebestendigheid.

Bernadet