Terwijl ik het voetenbad laat vollopen klimt mijn klant op de behandelstoel en begint ons gesprek. In zes weken kan er veel gebeuren. Van operatie tot eindexamens en alles ertussenin passeert de revue. Tegen de tijd dat de voeten er weer als nieuw uitzien hebben we bijna alle recente beslommeringen besproken en zijn we voorlopig weer even op de hoogte van elkaars reilen en zeilen en de toestand in de wereld. Zoals een keer iemand over mij zei: je gooit er een kwartje in en het begint te kletsen. En het klopt. Meestal.

Met de feestdagen in het vooruitzicht stijgt in de maand november mijn adrenalineniveau naar een ongezonde hoogte, want er is zoveel te doen in een paar weken tijd. Naast het doorlezen van de verzekeringspolissen (welke zullen we dit jaar eens doen?) en het geregel van sint- en kerst in familiesferen heb ik ook nog te maken met dilemma’s over mijn eigen pedicurepraktijk.

Twijfelen over het investeren in een nieuwe auto.

Onder mijn clientèle zijn tal van honden- en kattenbezitters. Ik ben een dierenvriend dus dat komt goed uit. Toen ik laatst bij een cliënt met zijn 20-jarige huis-tuin-en-keuken-kat aanbelde deed hij open met twee handen in het verband. Oorzaak: hij had zijn kat uit de klauwen van de buurhond gered en was daarbij in zijn handen gebeten. Het herinnerde mij aan een voorval van jaren geleden.