Deze zomer van 2016 staat in het teken van sport; het EK-Voetbal, tennis op Wimbledon, het EKatletiek in Amsterdam, de Tour de France, de 100e Vierdaagse van Nijmegen en uiteraard ook de Olympische spelen in Brazilië. Wat een drukke sportzomer en eigenlijk jammer dat alles binnen een paar maanden plaats vindt. Er is geen tijd om alles te volgen, zeker niet als je ook nog gewoon moet werken.

Bernadet is pedicure plus. Zij deelt haar praktijkervaringen – met een kwinkslag en in de overtreffende trap – middels deze column in Podopost en een blog in de nieuwsbrief. Daarbij ventileert zij haar ongezouten visie op zaken binnen de pedicurewereld.

“De opleiding tot pedicure wordt in Nederland op heel veel verschillende manieren gegeven. Wat ik zie, is dat dat schooljaar nogal eens van lengte wisselt. Als de leerlingen eind september beginnen en ze doen al begin april examen, dan is dat wel een heel kort schooljaar. Het gebeurt. De meeste opleidingsinstituten kiezen er voor om eind september te starten en dan half juni het laatste examen af te nemen.

Schuin tegenover mijn praktijk bouwt een duivenechtpaartje een nestje in de dakgoot. Vanuit de behandelstoel is het prima te volgen. Leuk voor de cliënten.

Voor het eerst in mijn lange loopbaan als pedicure heb ik de VTV niet bezocht. Niet omdat ik het niet interessant vond – ik had al een kaartje – maar om persoonlijke redenen. Vreemd is eigenlijk dat ik bijna ieder voorjaar naar een beurs ga. Zijn er dan zoveel nieuwe dingen in onze branche waarvoor ik zou moeten gaan? Misschien is dat wel zo.

“Als deze Podopost uitkomt, zijn we bijna toe aan de Week van de Pedicure. Dit jaar staat deze week in het teken van de wellness voor de voeten. Maar wat bedoelen we daar nu eigenlijk mee? Veel mensen vinden het al heerlijk als de nagels goed geknipt en gepolijst zijn, alle eelt verwijderd is en er een heerlijke crème op hun voeten is gesmeerd. Dat is voor velen al een grote verwennerij.

“Tig jaar geleden, de inkt van het diploma nog nat, was ik naarstig op zoek naar cliënten. Een paar advertenties leverde me aardig wat reacties op. Aangezien mijn praktijkruimte nog in aanbouw was, moest de voetverzorging voorlopig bij de mensen thuis plaatsvinden. Zo kon ik meteen ervaren of gedeeltelijk ambulant werken iets voor me was.

Afgelopen februari zijn we met meerdere medewerkers van mijn praktijk gestart met de nieuwe opleiding Sportpedicure. Ja, ik ook en niet omdat ik er zelf nu veel mee zal doen, maar meer om backup te kunnen zijn voor mijn medewerkers. Behandelingen uitvoeren, doe ik eigenlijk niet meer. Wel kan ik altijd inspringen als de medisch pedicures er niet uitkomen en dat is voor iedereen fijn: voor de cliënt, voor de pedicure en uiteraard ook voor het bedrijf.