Het is een doodgewone maandagochtend, alles loopt soepeltjes, je doet de deur van je behandelkamer open en daar zit mevrouw X en mevrouw X. Ja, je leest het goed, twee keer mevrouw X.

Deze franse uitdrukking staat synoniem voor: 'hoe je iets zegt is belangrijker dan wat je zegt'.

Ik heb in mijn praktijk een groot aantal patiënten dat onder het vergoedingssysteem vanuit de basisverzekering valt. Daaraan zijn wat voorwaarden verbonden, zoals de periodieke controles en een regelmatige behandelfrequentie. Logisch, juist die regelmaat is zo belangrijk om ellende te voorkomen.

Bij sport denken we vaak aan een zwaardere inspanning, maar voor veel van mijn cliënten is sporten een goed blokje om of een kwartiertje op de hometrainer. Meer zit er niet in. Vroeger marathonloper en nu kapotte knieën, vroeger topvoetballer en nu dementerend.

Een tijdje geleden zag ik een paar filmpjes van De vieze man van Van Kooten en De Bie voorbijkomen. Dit naar aanleiding van het overlijden van Wim de Bie.

Onlangs deed ik als regiogids/poulelid bij ProVoet mee aan een kaderdag. Het onderwerp: de elevator pitch. Nu denk je: wat heeft dát te maken met beleidsvorming van een brancheorganisatie? Heel veel!

Ik ontving laatst een verzoek van een bewindvoerder of ik het Zorgprofiel van zijn client van 1 naar 2 kon wijzigen. Je voelt hem aankomen: hij dacht dat diabetes type 2 hetzelfde was als Zorgprofiel 2. Ik stuurde hem mijn standaard A-4tje met uitleg in duidelijke taal over de vergoeding voor diabetespatiënten tót en met ZP1 en vanaf ZP2. Hij bedankte mij en antwoordde dat de nota niet meer vergoed werd.