Mijn volkstuin ligt midden in de stad, op eeuwenoude landbouwgrond die op wonderlijke wijze de laatste anderhalve eeuw gespaard is gebleven in alle bouwplannen. Wij tuinders vormen een vereniging. Mensen worden in de eerste plaats lid omdat ze hun eigen groente willen telen. Voor sommigen geldt dat ze begrijpen dat ze daarvoor moeten betalen, alleen dat ze ook moeten meewerken aan bijvoorbeeld het onderhoud van de hagen en de paden, dat wil er niet in. Maar sinds onze gemeente meer woningen wil bouwen binnen de stadsgrenzen, ja nú wil bijna iedereen - als vereniging - opkomen voor ons gezamenlijk belang om onze tuinen te beschermen.