In 2017 vieren we het heuglijke feit van 30 jaar Podopost en daarom zijn elke uitgave mooie prijzen te winnen. Om kans te maken op die prijzen geeft u het juiste antwoord op de jubileumvraag die in elke uitgave ‘verstopt’ zit.

Enkele maanden na haar afscheid mist Lida van de Wetering haar werk niet. Maar de mensen, die mist ze nog iedere dag. “Ik ben pedicure geworden omdat ik om mensen geef en omdat ik het heerlijk vind om iets voor iemand te kunnen betekenen. Met sommige cliënten heb ik tientallen jaren een stukje van hun leven mogen delen. Het is heel gek om ze nu niet meer te zien.”

Bernadet is pedicure plus. Zij deelt haar praktijkervaringen – met een kwinkslag en in de overtreffende trap – middels deze column in Podopost en een blog in de nieuwsbrief. Daarbij ventileert zij haar ongezouten visie op zaken binnen de pedicurewereld.

Van juni 1988 tot april 2006 was hij hoofdredacteur van Podopost en daarmee hoofdredacteur van het eerste uur: Maarten van IJzer. Alle reden dus om hem tijdens dit jubileumjaar op te zoeken en te spreken over de begintijd van Podopost. Inmiddels is hij gepensioneerd. “Zou ik het opnieuw moeten doen, dan zou ik het precies hetzelfde aanpakken.”

Schimmelinfecties zijn van alle tijden. Omdat voeten vroeger meestal maar één keer per week gewassen werden, kregen schimmels de kans om te gedijen in broeierige, vochtige en onhygiënische sokken en schoenen. Tegenwoordig treffen we de schimmels veelvuldig aan, juist door een té ver doorgevoerde hygiëne.

Ismakogie is een bewegingsleer voor het terugvinden van de natuurlijke houding. Eenvoudige oefeningen kunnen op een subtiele manier het hele lichaam activeren. De rol van voeten bij de oefeningen is groot, vertelt Hilde van den Brink, docent Ismakogie in opleiding.

Door waarschijnlijk verkeerd ingrijpen in het verleden, heeft cliënt geen nagel meer op de hallux aan de rechtervoet. Voor deze cliënt wordt op een speciale manier een nagelprothese gemaakt. Maar gel of acryl houdt niet zomaar op de huid, er is altijd een stukje nagel nodig. Door wat creatiever te denken is een oplossing gevonden waar ze heel blij mee is.

Ongeveer 30.000 ouderen in ons land krijgen ondersteuning, zorg en behandeling in een verzorgings- of verpleeghuis. Die zorg wordt geboden door ruim 350 (woonzorg-) organisaties, op ongeveer 2200 locaties. Hoe is hier de voetverzorging georganiseerd? Wie heeft recht waarop; wie bepaalt en wie betaalt? Podopost dook in een ingewikkelde beleidswereld.

Veel (medisch) pedicures – exacte cijfers zijn niet voorhanden – werken naast hun eigen praktijk in een verpleeg- of verzorgingshuis of instelling voor verstandelijk gehandicapten. Vaak als zzp’er, soms parttime in loondienst. Podopost vroeg enkele zorginstellingen en pedicures hoe de voetzorg in een Wlz-setting (Wlz=Wet langdurige zorg) is georganiseerd en vier pedicures vertellen hoe het in de dagelijkse praktijk gaat. Het blijkt dat verpleeg- en verzorgingshuizen zo hun eigen regels hanteren.

In deze rubriek Lezers schrijven plaatsen wij ingezonden brieven (reacties, vragen) van lezers van Podopost. De redactie behoudt zich het recht voor om brieven in te korten. Geplaatste brieven geven niet per definitie de mening van de redactie weer.

Samenwerking is een trend in de gezondheidszorg. Ook pedicures zoeken elkaar steeds vaker op. Concurrentieangst lijkt langzaam maar zeker plaats te maken voor het besef dat je samen sterker staat. In deze serie beschrijven we bijzondere samenwerkingsverbanden. In deze aflevering: Pedicures regio Maastricht-Heuvelland.

Mijn bedrijf zit in een bedrijfspand en ik heb pedicures in loondienst. De kosten voor deze vorm van bedrijfsvoering zijn uiteraard hoger dan dat ik mijn bedrijf gewoon bij mijn woonhuis zou houden.

Akke Greetje Mooibroek uit Metslawier in Friesland werkt naast haar praktijk aan huis bij enkele verpleeghuizen. Daar kreeg ze te maken met een cliënt met ernstig verwaarloosde voeten en ramshoornnagels.