‘Hoe krijg je het toch iedere keer weer voor elkaar?!’ Jan slaakt een diepe zucht, hoorbaar geïrriteerd. ‘Als je hoofd toch niet vastzat…’ ‘Ach Jan’, zeg ik met een quasi onschuldig stemmetje, ‘het valt toch best mee?’
Niet dus. Als ik even niet kijk lijken sleutels stiekem van plaats te veranderen. Een groot gedeelte van mijn tijd gaat op aan het zoeken naar mijn telefoon én agenda. Inmiddels heb ik drie zonnebrillen – van het goedkopere soort – aangeschaft. Want ja…, het klopt: ik raak nog weleens wat kwijt.
Paniek in de tent
Er is met enige regelmaat paniek in de tent als ik weer eens mijn agenda niet kan vinden. En als ik het over paniek heb, dan bedoel ik ook echte PANIEK. Het hele gezin wordt gemobiliseerd om verplicht mee te zoeken. Die papieren agenda van mij bevat zo ongeveer mijn hele leven. Zowel privé als zakelijk. Ja, ik ben wat dat betreft hopeloos ouderwets. Op een plank in mijn werkkamer staan 25 agenda’s, keurig op een rijtje. Voelt een beetje nostalgisch, daar staat toch een behoorlijk stuk van mijn leven. Een kleurrijke weerspiegeling van wie ik was en door de jaren heen geworden ben.
Teveel afleiding
Het bijhouden van mijn werkagenda is een job an sich. Althans op de manier zoals ik het doe. Gewoon via WhatsApp. Ik klets wat met klanten, geef advies over die vervelende ontstoken teen en strooi wat met data. Tegen de tijd dat onze agenda’s overeenkomen zijn we een paar dagen verder. Een digitale agenda waarin cliënten zelf een tijdstip vastleggen zou een tijdsbesparende optie zijn. Maar op de manier zoals het nu gaat hou ik zelf de regie in handen. Voelt beter! En daarbij zorgt een digitale agenda voor mij voor teveel afleiding. Er komt een mailtje binnen, voordat je het weet ben je met heel wat anders bezig dan met je planning en afspraken. Als ik heel eerlijk ben; ik wil kunnen tekenen, kliederen en krassen. Mijn agenda opleuken met foto’s, kaarten en quotes die ik wil onthouden.
Nooit meer digitaal
Natuurlijk heb ik een poging gedaan om de digitale agenda uit te proberen. Tijdens dit kortstondige uitstapje is het mij zelfs gelukt om op de knop ‘wissen’ te drukken, wat tot gevolg had dat ik dus een hele dag geen flauw benul had wie er allemaal in mijn stoel zouden plaatsnemen. Dat was dan ook het moment waarop ik zeker wist: voor mijn nooit meer een digitale agenda.
Er is één grote maar! Sleutels, telefoon en mijn agenda… Het blijft een dingetje om te onthouden waar ik ze laat. Iemand tips voor dit warhoofd?
