Jaja, natuurlijk weet ik dat het spreekwoord anders gaat, maar soms klopt een verhaspeling nou eenmaal beter. Al jaren hoor ik dat pedicures veel te bescheiden zijn. Bij verschillende nascholingen werd het ons al op het hart gedrukt en in de vorige Podopost werden we er ook weer op gewezen. En terecht…!

Ook al maken we stapjes voorwaarts, ze zijn nog wat te klein.
Een paar maanden geleden werd duidelijk dat ik geen haar beter ben:
Oktober 2021, Kinderboekenweek. Thema: ‘Beroepen: worden wat je wil’.

De school van mijn zoon vroeg ouders die over hun beroep wilden komen vertellen.

De animo in de klas van mijn tiener was niet zo groot. Er was precies één ouder die zich had aangemeld. Aangezien dat maar karig is op een klas met 30 leerlingen vroeg ik voorzichtig aan mijn zoon wat hij ervan zou vinden als ik ook kwam vertellen over mijn werk. Ik verwachtte min of meer een hoop tegenwerpingen, want hee…, hoe interessant zijn voeten nou helemaal voor tieners?! Maar nee, hij was heel enthousiast.

Dus schoorvoetend ging ik naar zijn juf om af te spreken. Die sprak de opbeurende woorden dat ze daar wel ‘eventjes’ tijd voor vrij wilde maken. Tja, en wie A zegt…

Nachtmerrie 1 en 2

Nachtmerrie 1 was voor mij een klas ongeïnteresseerde smoeltjes en direct daaropvolgend dat ik zó weinig te vertellen zou hebben dat ik binnen een kwartier weer buiten zou staan. Dus enige voorbereiding was wel op z’n plaats.

Plaatjes doen het altijd goed, dus verschillende foto’s opgezocht van mooie nette voeten en een aantal minder fraaie exemplaren. Een koffer vol spullen ingepakt en in tenue naar school. Met nachtmerrie 2 nog in mijn achterhoofd nog snel de Shoefresh meegegrist.

Maar het was angst voor niks. Voor ik er erg in had hadden 2 leerlingen hun schoenen al uitgetrokken om hun steunzolen te showen, er was oprechte interesse in de blauwdruk en er was veel animo voor de Shoefresh (en de geur in de schoenen knapte er heul erg van op!)

De foto’s waren een regelrechte hit met als hoogtepunt (of dieptepunt eigenlijk) heeeeel veeeeeel herkenning bij de foto van de ingegroeide nagel. De kinderen én de juf wilden van alles weten en voor we het wisten was het al bijna tijd voor de bel.

Lichtelijk euforisch

Zo zie je maar, het is nergens voor nodig om de mening van anderen vooraf in te vullen. Ons werk is wel degelijk interessant genoeg om een lesdag mee te vullen. Op weg richting uitgang werd ik nog nageroepen door een jongen: Bedankt juf voor de leuke les!

Lichtelijk euforisch huppelde ik (niet letterlijk hoor) de gang door toen hij toch nog een klein deukje in mijn ego boorde door er nog aan toe te voegen: door u hebben we nu geen geschiedenis gehad…