Wel vind ik het fijn om af en toe een stukje te gaan lopen. Maar dan moet ik wel genoeg tijd hebben, want tussen het werk door is veel te hectisch. En er moet geen was in de machine staan te roepen bijvoorbeeld, of de stofzuiger, want dan gun ik mezelf er al helemáál geen tijd voor. En ook het weer werkt niet in het voordeel. Sssttt, niks zeggen over een regenjas, dat hoor ik Oost-Indisch even niet.

Zware klus

Nee, ik heb een ander voornemen wat al enkele jaren de revue passeert en waarmee ik dus chronisch worstel: het woordje ‘nee’ vaker gebruiken. Aan het begin van de vorige zin kun je zien dat ik het schijnbaar wel kan, maar het in de praktijk gebruiken blijkt nog een zware klus.

Uiteraard is dat geheel mijn eigen schuld. Op de één of andere manier voel ik mij overal verantwoordelijk voor. Dat onze zoon op verschillende verenigingen zit en ze op allerlei manieren af en toe hulp vragen, dat hoort erbij toch?! Een vereniging draait nu eenmaal vooral op vrijwilligers.

De school weet de ouders ook regelmatig te vinden. Vooruit, als niemand wat doet komt er niets van terecht. Cliënten die op het laatste moment er nog even tussen willen, omdat ze zooooveeeeel pijn hebben. Welja, waarom niet?!
En zo zijn er plenty situaties waarbij de ‘ja’ al uit mijn mond gefloept is, maar dat ik tegelijkertijd een klein kronkeltje in mijn buik voel van hallo… was je week niet al veel te vol?

Akelig virusje: 7x afspraak vergeten!

Misschien is die ene tegeltjeswijsheid niet eens zo gek: ‘Nee’ zeggen tegen een ander is ‘ja’ zeggen tegen jezelf. (Ik negeer nu even een tegendraadse kronkel in mijn buik, die zulke clichéspreuken meestal bij mij oproepen, want uiteraard zit er wel een kern van waarheid in.)

En wie weet hou ik dan iets meer vrije tijd over. Om bijvoorbeeld een nieuw medicijn uit te vinden ofzo. Want hier in de buurt heerst momenteel een akelig virusje. Het jaar is nog maar net 2 weken oud en 7 (!!!!!!) mensen zijn hun afspraak al vergeten. Dat zijn een heleboel gaten die niet als vrije tijd voelen en waar geen cent mee wordt verdiend. Heel vervelend!

En weer situaties waarin je het tóch in rekening moet gaan brengen en nieuwe afspraken moet inplannen. Zie dat maar eens te doen met een volle agenda en zonder jezelf op dagen te laten werken waarop je normaal vrij bent. Das lastig voor een ja-knikker, hoor!

Stukje chocola, mam?

Dus wat gaan we doen dit jaar: een klein drupje verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef minder en ietsje vaker ‘nee’ zeggen. Hè verdorie, mijn zoon vraagt of ik een stukje chocola lust. Wat moet ik daar nou op antwoorden?? Gelukkig, het Chinees nieuwjaar is nog niet begonnen!

Saar is een pseudoniem voor een nieuwe blogschrijver op podopost.nl. Saar is pedicure en vertelt met een kwinkslag over de pedicurebranche.