Op basisniveau fungeert vet als een vergaarbak om energie op te slaan, maar bij nader inzien is het een essentiële factor in vitale lichaamsprocessen zoals de immuunrespons, de regulatie van insulinegevoeligheid en handhaving van de lichaamstemperatuur, zeggen Amerikaanse onderzoekers in het tijdschrift Cell. De samenstelling en werking van vetweefsel verandert als reactie op gewichtsschommelingen en veroudering. Naarmate vet minder plastisch wordt door veroudering en obesitas, verliest het zijn vermogen om te reageren op lichamelijke signalen.

In het huidige model van dit fenomeen overtreft de snelle groei van vetweefsel de bloedtoevoer, waardoor de vetcellen geen zuurstof meer krijgen en de ophoping van cellen die zich niet langer delen, ontstaat. Dit leidt tot insulineresistentie, ontsteking en celdood, vergezeld van de ongecontroleerde verspilling van lipiden uit deze cellen. ‘De centrale rol van disfunctie van vetweefsel bij ziekte en de ongelooflijke plasticiteit van vetweefsel ondersteunt de belofte van het moduleren van fenotypes van vetweefsel voor therapeutische doeleinden’, schrijven de onderzoekers. ‘

‘Er blijven veel vragen en mogelijkheden voor toekomstige ontdekkingen, die nieuwe inzichten zullen opleveren in de biologie van vetweefsel en hopelijk leiden tot verbeterde therapieën voor ziekten bij de mens.’

Bron: Science Daily